De vriendelijkste vogel die ik ken is het roodborstje. De voedertafel in de tuin is weer ingericht, vrolij wipt het beestje onder de mezen, dankbaar voor iedere kruimel die deze gulzige vogels laten vallen.
In het bos is het vooral veel modder. Bijzonder was de file van auto´s die mij langzaam tegemoet reed op de bosweg. Galant of beter bereidwillig ging men de berm in voor de besmeurde fietser.
Misschien kwam het wel goed uit een extra stuk modder, want het waren terreinwagens die verderop het land in gingen, het was een georganiseerde toertocht. In Wijster had een boer zijn land zelfs speciaal ingericht met waterbak en al, een concours hippique voor blubberbarrels.
De volgende dagen bleek, dat mijn tochten een extra dimensie kregen, omdat ik mij staande moest houden in de derrie van de littekens die de jeeps hadden getrokken.
Verwacht van mij geen oordeel, hoewel het mijn hobby niet is. Wel denk ik dat we met teveel zijn, in Nederland en op de wereld. Ook als iedereen zou modderfietsen zal het een troep worden……en om nu mijn plekje af te staan gaat mij wat te ver. Wel blij dat in Witteveen de rust over het algemeen nog overheerst.
Toch was ik wel wat geïrriteerd toen ik gewoon gedurende de week een oude Amerikaanse legertruck tegenkwam, zijn weg banend midden in de bossen van Gees. Ik herkende de kolos van de slagvelden van Vietnam, een zinloze oorlog uit de vorige eeuw, maar het stond er ook gewoon US-Army op de motorkap. In deze stukken verhaalde ik al over safari´s en bush survival in de bossen, maar oorlogje spelen met dit materieel gaat wel heel ver….
Nog een vrachtwagen…
Een vaste plek heb ik om te pauzeren. Zoek de vogels op het meertje, soms pak ik de verrekijker erbij. Meestal doe ik wat oefeningen, reinig mijn longen en jawel als er niemand is, wil ik ook wel mijn blaas ledigen.
Vorige week kwam een klein vrachtautootje aangereden, terwijl ik wat oefeningen aan het doen was op de bekende brug. Er stapte een jongeling uit, die uit de auto een lange stok en een soort jampotje haalde. Aquasurvey stond er op de zijkant van de auto. Het bleek te gaan om de inspectie van de waterkwaliteit van het gebied. Hij schepte een potje vol, maar had ook tijd voor een praatje….
Hij toerde door de hele provincie om metingen te verzorgen. Op de meeste plekken kwam hij eenmaal per maand. Het water werd volgens de werknemer van het bedrijf steeds schoner, hoewel er soms wel een illegale lozing werd gemeten.
Maar rond Gees was dit nog niet voorgekomen. Ik complimenteerde hem met de leuke baan en vervolgde mijn tocht….maar hoopte dat mijn illegale lozing niet gemeten werd…..