verhaal 26: Ver verder verst……

Nog een ongrijpbaar getal, 40 lichtjaar.

Op die “relatief korte” afstand staat een dwergster en een groep astronomen uit België heeft ontdekt, dat rond deze zon minimaal 3 planeten draaien waar leven kan zijn, zoals wij dat op aarde kennen. Onze Belgische vrienden hebben de ster Trappist 1 genoemd en volgens mij weten deze wetenschappers meer. Is het water waarmee de oceanen daar gevuld zijn of is het bier ? Kabbelt aldaar de Westmalle door een bergbeek ?

Helaas kan ik niet luchtfietsen, anders had ik de mountainbike gepakt en was op pad gegaan, lunchtrommeltje mee voor onderweg. Naar boven, even voorbij Saturnus rechtsaf, de bordjes hemel volgen….

4000-5000 kilometer is nóg een heel eind fietsen, ongeveer naar Barcelona heen en weer. Maar die afstand leggen de trekvogels in de vroege lente af om terug te keren naar ons land om weer een gezinnetje te stichten. De grote vogels zijn er veelal het eerst, waarna de kleintjes volgen. Eind februari zijn de ooievaars al gespot en nu zie je de eibers alweer regelmatig overvliegen. Langs de Middenraai wordt het nest alweer op orde gemaakt.

Het rare nest in de buurt van Geesbrug is gekraakt door die vervelende nijlganzen. Een ooievaar is ook aldaar weer gezien. Maar zijn/haar partner nog niet, ik hoop niet dat we een sterfgeval hebben en dat de eibers de strijd met die bastaard eenden aangaan. (zie seno 2016/8 en 2016/10)

En natuurlijk ons nest in Witteveen. Gaat het dit jaar wel gebeuren na de mislukking vorig jaar…ik heb daar nog geen ooievaar gezien.

Uitdunnen

In het bos is het de afgelopen maanden een drukte van belang. Eerst kwamen de amateurs….van Staatsbosbeheer mochten zij de genummerde boompjes kappen en in stukken zagen om in de houtkachel te stoken. Echter een aantal bomen staat nog op hun executie te wachten, van hoger hand is het plots verboden voor amateurs om te zagen, dit omdat in Emmen een onhandige zager het zagen niet heeft overleefd.

De rood gestipte bomen, de echt massieve rakkers, zijn prooi van de professionals, die met groot materiaal ons bos weer uitdunnen. Ieder jaar verbaast het mij hoeveel hout er uit een perceel komt en hoe snel je ook weer gewend bent aan het nieuwe bos, dat zich weer snel herstelt. Voor de mountainbiker is het wel een extra uitdaging, want de paden zijn schier onbegaanbaar door het groot materieel dat door de bossen ploegt.

Toeval of niet, regelmatig zie ik een drietal bijzondere eenden, al direct in Witteveen in het eerste meer, de zandafgraving. Het is een drietal Grote Zaagbekken. Meestal zijn deze eenden te vinden  op groot water zoals het IJsselmeer, maar nu drijven ze op vakantie in Witteveen.

De naam van deze vogel…. is dit vanwege de lange gekartelde snavel, of raakt deze vogel in het voorjaar opgewonden van het sonore geluid van zagen en is dit de reden van verblijf in ons dorp ?